Taty świat

Ledwo otwiera drzwi, a Sofka rzuca mu się na szyję

krzycząc: Tata, Tata i ciągnie go w stronę zabawek...

Za chwilkę córciu...

Wie, że czekała na niego z utęsknieniem, Ale jest taki zmęczony. Niewyspany.

Urlop się skończył.

Wrócił znów do bycia człowiekiem pracy.

Pracuje non stop. Od rana do wieczora.

Ciągle się spiesząc.

Niby jest w domu, a wiem, ze myśli co jeszcze miał w planach zrobić,

gdzie zadzwonić, do jakiego projektu będzie musiał usiąść wieczorem.

Tata, Tata "oć" - słyszy.

Myje ręce, pije wodę..

Uśmiech rozświetla Sofie buzię

Idzie.

Choć wiem, że chciałby usiąść, w spokoju zebrać myśli, wyciszyć się...

Ale nic nie mówi. Jest dla niej ważny.

Bo wie, że powinien poświęcać jej zdecydowanie

więcej czasu.

Ba nie tylko jej, ale również mi. No i przede wszystkim sobie.

Widzę jak bawią się w samoloty,

jak Sofka chichocze uszczęśliwiona.

Podczas zabawy wyrzuca z głowy wszystkie myśli o pracy.

O tym co powinien, co go jeszcze czeka.

Ignoruje też sygnały płynące z brzucha, pleców...

Rozwija skrzydła, zrywa się do lotu. Razem ze swoją córką.

I czuje się lekki, a tamto zostaje gdzieś daleko!

 

 

 

 

Bluzeczka: Zara

Spodnie: H&M

Trampki: Zara

Szalik: moja własność

Czapka: Little Rose & Brothers